venomous life variation I

Doğar büyür bi yaşa gelirsin.
O yaş 20li yaşlarla ifade ettiğimiz orta yaşlarsa, en güzel çağın olmasına rağmen en güzel zamanların değildir. En boktan kararsızlıkları, en sıkıcı geceleri – günleri, en derbeder halleri bu yaşlarda yaşarsın.

Sonra orta yaş dedikleri rahatlama yaşları gelir; yapacağını yapmışsındır, karşına çıkan çıkmıştır, olan olmuştur, sürdürürsün, sanıldığı kadar sıkıcı değildir. Berbat bir memnuniyetsizliğin yoksa işten, evden, öyle gider takılırsın.

Sonra hafiften 20’li yaslardakine benzer, karar verme - yönlendirme halleri icine girersin ki çocuğun varsa, bu onlar içindir!
Yine telaşla geçirdiğin, itme - ittirme yıllar olur, beş-on...
Sonra “hadi artık nolacaksanız olun, basımdan gidin” durumları, sabit moda gecememe, beklentilerin ertelenmesi, ertelenmesi... Çocukluk biter bitmez başlayan kanserin ilerler.
İçin içini yer, ölümün yaklaşmıştır belki; hala emeklilik denen sey gelmemektedir.

Sonra ya basın ağrır ya göğsün. Midenin sancısı geride kalır.
Şansın varsa sürünmeden, şanssızsan sürünerek ölür gidersin.
Kalana mı zordur gidene mi, bilinmez. Birinin fikrini alamazsın.